به گزارش سینماپرس، مسعود فراستی درباره فیلم سینمایی «محمد رسول الله(ص)» در برنامه سینمایی هفت گفت: امروز نقد فیلم الرساله رو خواهیم داشت. فیلم پیام یا محمد رسول الله. من بدون هیچ پلک نزدنی این فیلم را در سه ساعت دیدم. زیرا سینما باعث شد بدون هیچ کاری فقط و فقط فیلم را ببینم. منی که معروفم به اینکه تحمل ندارم پنج دقیقه فیلم را ببینم یک ضرب سه ساعت این فیلم را دیدم.

وی ادامه داد: فیلم از ثانیه اول معلوم است که چه می کند. فیلم به درستی تبلیغ اسلام می کند و این کار را بلد است. مخاطب فیلم فقط مسلمانان نیست. حتی فیلم روی بی دین ها هم کار میکند. فیلم امروزی است و تکنیک خوبی هم دارد. من فکر می کردم فیلم خوب است. اما خوب نیست. خیلی خوب است.

در این برنامه ناصر هاشم زاده نیز اظهارداشت: من به سال هایی فکر می کنم که ایدئولوژی های گوناگون در ایران خود را گسترش می دادند. در این میان اسلام و تفکر اسلامی مهجور بودند. اما با آمدن فیلم الرساله به یک باره یک اتفاق بزرگ افتاد. یک پشتوانه تاریخی برای این اعتقادات به وجود آمد. یک فیلم خوب با یک اسم خوب. پیام. این فیلم با یک گویش دراماتیک چیزی که می دانیم را مجددا می بینیم. پیام در این فیلم اصالت داده شده است. و بدون اینکه حضرت رسول را ببینیم پیام او را می فهمیم.

محمد تقی فهیم نیز در این برنامه عنوان داشت: سه مورد در عقاد وجود داشت. او دغدغه این موضوع را داشته. او با سبک زندگی اسلامی در غرب تحصیل می کند و با دیدن فهم غلط امریکایی ها از اسلام این مساله را پیدا می کند که اسلام درست را معرفی کند. دوم مساله او داشتن پیام و محتوا در سینما بوده و سومین مساله موضوع سرگرمی بوده است. این سه عامل با هم به همراه باور و اعتقاد و تخصصش باعث می شود که بتواند این فیلم را بسازد و به نوعی به اسلام ادای دین می کند.

ناصر هاشم زاده نیز تصریح کرد: قصه فیلم اینطور شروع می شود که سه نفر می خواهند پیامی را پخش کنند. از جای سختی فیلم شروع می شود. این پیام چگونه می خواهد نشان داده شود. این فیلمنامه از کجا آمده بود؟ به نظر من مانوس بودن با قرآن بوده است. با مراجعه به قران قصه درست شده است. فراتر از جبهه حق و شر فیلم به مساله دیگری هم پرداخته است. تاریخ انبیا و بشر از دید قران خلقت خداست. یک خلقت با کلمات که می شود قران و خلقت با عناصر طبیعی که می شود جهان. قصه از دل همین تاریخ می آید. ما به خوبی می توانیم یتیم بودن پیامبر را درک کنیم و تاریخ آن زمان را بفهمیم.

مسعود فراستی نیز گفت: در روایت فیلم به ما ثابت می کند که معجزه پیامبر کتاب است. این موضوع در فیلم کاملا مشهود است. فیلم می تواند به دام مسیحیت بیافتد. اما این طور نمی شود. پیام فیلم صلح و مهربانی هست و اما نیست. فیلم به درستی قلدر است و این موضوعات را مطرح می کند اما در مقابل شمشیر هم شمشیر می کشد. فیلم در تفکر اینطور است. مبلغ محبت و عدالت است. امروزی بودن به نوعی به جان اثر تبدیل می شود. صحنه ابتدایی که فرستاده های پیام هستند. صحنه مثل یک رویا است. انگار این ها از جایی می آید که باید ببینیم آنجا کجاست. یک جای دیدنی. فیلم به دام نور هم نمی افتد. امر قدسی غیر ابژکتیو هست و با با یک مدیوم ابژکتیو نمی توان آن را ابژکتیو کرد. این موضوع را فقط عقاد می فهمد.

محمدتقی فهیم نیز اظهارداشت: شروع فیلم هفتاد درصد فیلم است. شروع خوب باعث می شد ما فیلم را ببینیم. این افتتاحیه در این فیلم بهترین شروع ممکن است. این یک افتتاحیه جهانی است و به شدت سینمایی است. حتی صحنه شروع یک ریتم سینمایی خوب هم دارد.

ناصر هاشم زاده نیز افزود: کارگردان با ساخت این فیلم به کسی باج نمی دهد. نه به نگاه های شبه مسیحی استفاده نمی کند. به سمت معجزه هم نمی رود. زیرا بازنمایی معجزه امکان پذیر نیست. زیرا نوعی تقلب و تقلیل است. به موسیقی رایج در فیلم های این گونه هم باج نمی دهد. موسیقی گونه ای است که ما را به یاد اذان می اندازد. به هیچ مذهبی هم باج نمی دهد. فقط به قران و حضرت رسول کار دارد.

مسعود فراستی نیز در پایان میز نقد گفت: اگر فیلم ضد قهرمان آن مثل قهرمان نبود.   ابوسفیان باهوش است. خالد از همه شیک تر و جذاب تر است. تا جایی که وقتی خالد مسلمان می شود ما حال می کنیم. ضد قهرمان های فیلم واقعا خوب است. فیلم نه گریم خاصی دارد و نه جلوه های ویژه دارد. فقط و فقط بازی دارد. صحنه ورود حمزه فوق العاده است اما شهادت او ضعف دارد. زیرا صحنه آهسته در انجا لازم نیست.